Wat de ‘High Speed Communicatie Training’ van Dolphin Maritime voor teams kan doen
Nieuwe inzichten, verandering, verbinding. Wat je binnen jouw team ook wilt bereiken, je bereikt het vooral door iets te dóen. Niet alleen maar luisteren naar een trainer/coach, niet alleen maar brainstormen, maar doen, ervaren. Dat beklijft het best. Een van de onderdelen van een Inspiratie & Actie dag is dan ook een doe-activiteit. Het gaat dan niet zozeer om zomaar een leuke bezigheid, maar altijd om een activiteit met inhoud. RIB-varen is daar een goed voorbeeld van, zeker onder leiding van Marco van Dolphin Maritime. Hij is een Marinier b.d. en voormalig (internationaal)- salestrainer en legt graag uit hoe het werkt.
“Als team moet je vaststellen ‘waar zijn we nu’, ‘waar willen we naartoe’ en ‘hoe komen we daar’. Dat is in het zakenleven zo en ook op het water. Wanneer ik teams begeleid, begin ik dan ook met een navigatiekaart. Waar zijn we nu? Daarna gaan we samen een route uitstippelen waarbij we risico’s als zandbanken en eilanden ontwijken en kiezen we hier en daar een rustpunt om tussendoor even stil te liggen. Nadat we deze afspraken gemaakt hebben, gaan we naar de boot.
Bij de boot verdelen we de taken: wie is stuurman, wie navigator? Ook hier zie je weer parallellen met de werkvloer: wie is degene die het werk uitvoert en wie heeft zijn handen vrij om te overzien waar we zijn en waar we heen moeten? Daarnaast moet je meerdere taken kunnen vervullen, want als de stuurman of navigator uitvalt, moet een ander het wel kunnen overnemen, anders valt de boot stil.
Onderweg kunnen we obstakels tegenkomen zoals een drijvend pallet op het water of een boei die wel op de kaart stond, maar weggehaald is. De navigator heeft hier vanuit de boot het beste zicht op, dus moet dit communiceren met de stuurman. Maar als de navigator even druk op zijn kaart zit te kijken, is het ook de taak van de stuurman en overige passagiers om aan de bel te trekken als ze een obstakel zien. Dan komt het besluit: varen we door of stoppen we de boot om te overleggen wat te doen?
Zo’n zelfde situatie ontstaat als de navigator even niet meer precies weet waar we zijn. Als ik vraag ‘Waar zijn we nu?’ en krijg het antwoord ‘Hier ongeveer’, dan neem ik daar geen genoegen mee. Ongeveer wil zeggen dat je risico’s neemt, misschien zijn we wel vlakbij een zandbank. Het beste besluit is dan om de boot stil te leggen en samen te kijken waar je bent en wat je moet doen. Pas als we het zeker weten en allemaal akkoord zijn, varen we door.
Je begrijpt dat dit één op één te koppelen is met situaties in een organisatie. Je spreekt als team een doel en een route af, stelt tussentijdse ijkpunten vast en moet onderweg continu reageren op veranderingen. Zo breng je structuur aan in de samenwerking. Wijkt één van de teamleden hier vanaf, dan krijg je frictie. Je ziet dat al ontstaan in de boot: Heeft iemand de attitude: ‘Mij moet je niks over varen leren, ik ken mijn weg op het water, geloof mij maar’? Dan is de kans groot dat diegene ook in een team dominant is en zegt: ‘Ik doe dit al 25 jaar, heb alles al meegemaakt, dus we doen het gewoon zo.’ Zo iemand zal de laatste zijn die het toegeeft als hij/zij iets niet zeker weet en daardoor onnodige risico’s nemen.
Met deze activiteit willen we mensen enerzijds inzicht geven in zichzelf en elkaar en de handvatten geven om structuur in de samenwerking aan te brengen en frictie te voorkomen. Maar nog belangrijker, we willen duidelijk maken dat als je even niet zeker weet of het goed gaat, je het lef moet hebben om te zeggen ‘Stop de boot’. Dan kun je daarna nog bepalen of je het zelf oplost, of input vraagt van je team. Als je maar geen onnodige risico’s loopt. En geef het als teamlid ook aan als je een verandering waarneemt die invloed op de koers kan hebben. Als iedereen er zo in zit, word het juist een kracht om je kwetsbaar op te stellen en open te staan voor elkaars input.
